Κούρτιους, Γκέοργκ

(Georg Curtius, Λίμπεκ 1820 – Χέρμσ-ντορφ 1885). Γερμανός γλωσσολόγος και ελληνιστής. Μετά τις σπουδές του στο Βερολίνο και στη Βόνη διετέλεσε καθηγητής στα πανεπιστήμια της Πράγας (1849), του Κιέλου (1854) και της Λειψίας (1862-85). Διακρίθηκε στην κλασική φιλολογία και στη συγκριτική γλωσσολογία και έγραψε πλήθος συγγραμμάτων. Δύο από αυτά, η Ελληνική κλασική γραμματική (1852) και τα Στοιχεία ελληνικής ετυμολογίας (1879), αποτελούν ιστορία της ινδοευρωπαϊκής γλωσσολογίας. Άλλα έργα του είναι Ο σχηματισμός των ελληνικών ονομάτων (Βερολίνο, 1842), η Διδακτική γραμματική (Πράγα, 1852), στην οποία προσπάθησε να εφαρμόσει τα πορίσματα της συγκριτικής γλωσσολογίας στη σχολική διδασκαλία, Μελέτες πάνω στην ελληνική και στη λατινική γραμματική (Λειψία, 1868-78), όπου δημοσίευσε τις εργασίες των μαθητών και φίλων του, Το ρήμα της ελληνικής γλώσσας (Λειψία, 1877-80), Κριτική της νεότατης γλωσσολογικής έρευνας (Λειψία, 1885) κ.ά.